जब अर्जुनले आफ्नो धनु त्यागे र कृष्णले आफ्नो सारथीको भूमिका, तब बुझ्नुहोस्, युद्ध मैदानमा होइन, नीति निर्माणको कक्षमा लडिँदैछ। आजको लडाइँमा हतियार होइन, ज्ञान चाहिन्छ; तर ज्ञानको ज्योति सबैसम्म पुर्याउने सारथी खोइ? दुर्योधन फेरि आएको छ—योपल्ट न राजदरबारमा, न रणभूमिमा—उसले कब्जा जमाएको छ प्रणालीमा, बजेटमा, र भोलि बेच्ने योजनामा।
श्रम, रोजगार तथा सामाजिक सुरक्षा मन्त्री शरतसिंह भण्डारीले हालै व्यक्त गर्नुभएको धारणाले नेपालको श्रम बजारमा प्रविधिको बढ्दो महत्त्वलाई उजागर गर्छ। तर के यो पर्याप्त छ? के हामी केवल प्रविधि प्रयोग गर्न सक्ने जनशक्ति तयार पारेर चुप लागेर बस्ने? यो त महाभारतको युद्धमा अर्जुनलाई धनु दिनु जस्तै मात्र भएन र, जब उसलाई कृष्णको मार्गदर्शनको खाँचो थियो?
प्रविधिको युगमा सीपयुक्त जनशक्ति: आवश्यकता कि बाध्यता?
आजको युग प्रविधिको युग हो। यसमा कुनै शंका छैन। तर प्रविधि आफैँमा साध्य होइन, साधन मात्र हो। मन्त्री भण्डारीले औँल्याएझैँ, सीपयुक्त जनशक्ति आजको आवश्यकता हो। तर कस्तो सीप? के हामीले युवाहरूलाई केवल रोबोट बन्न तालिम दिने हो? अथवा उनीहरूलाई प्रविधि प्रयोग गरेर नयाँ विचारहरू सिर्जना गर्न सक्ने क्षमता विकास गर्ने वातावरण बनाउने हो?
यहाँ दरख अनलाइनले एउटा प्रश्न सोध्छ: के हाम्रो शिक्षा प्रणालीले यो चुनौती सामना गर्न सक्छ? के हाम्रा विश्वविद्यालयहरूले बदलिँदो विश्वको माग अनुसार पाठ्यक्रमहरू अद्यावधिक गरेका छन्?
स्थानीय तहको भूमिका: सिंहदरबार कि गाउँघर?
श्रम मन्त्रालयले स्थानीय तहमा रहेका रोजगार सेवा केन्द्रमार्फत सूचना प्रवाह गरिरहेको छ। यो सराहनीय कदम हो। तर के यो पर्याप्त छ? के गाउँगाउँका युवाहरूले यी सूचनाहरूमा पहुँच पाइरहेका छन्? के उनीहरूलाई आफ्नो क्षमता विकास गर्न आवश्यक तालिम र अवसरहरू मिलिरहेका छन्?
हामी दरख अनलाइनमा विश्वास गर्छौं कि स्थानीय तहहरूले यस क्षेत्रमा अझ बढी सक्रिय भूमिका खेल्नुपर्छ। उनीहरूले स्थानीय आवश्यकता अनुसार तालिम कार्यक्रमहरू सञ्चालन गर्नुपर्छ, रोजगारीका अवसरहरू सिर्जना गर्नुपर्छ, र युवाहरूलाई उद्यमशीलताको लागि प्रोत्साहन गर्नुपर्छ।
राष्ट्रिय आप्रवासन नीति: ढिलाइ किन?
मन्त्री भण्डारीले राष्ट्रिय आप्रवासन नीति टुङ्गिने अवस्थामा पुगेको जानकारी गराएका छन्। यो खबरले केही आशा जगाएको छ। तर यो नीति कहिलेसम्म कार्यान्वयनमा आउँछ? आप्रवासनको क्षेत्रलाई सर्वसुलभ बनाउन यो नीतिले कस्तो भूमिका खेल्छ?
हामी दरख अनलाइनमा यो विषयमा सरकारको ध्यानाकर्षण गराउन चाहन्छौं। आप्रवासन नीति समयमै कार्यान्वयनमा नआउँदा युवाहरूले विदेशमा अनेकौं समस्याहरू भोग्नुपरेको छ। उनीहरू ठगीको शिकार भएका छन्, शोषणमा परेका छन्, र आफ्नो भविष्य अन्योलमा धकेलिएको छ।
त्रिपक्षीय सम्झदारी: सहकार्य कि औपचारिकता?
स्थानीय विकास प्रशिक्षण प्रतिष्ठान, वैदेशिक रोजगार बोर्ड र हेल्भेटास नेपालबीच त्रिपक्षीय सम्झदारी भएको छ। यस्ता सम्झदारीहरूले श्रम आप्रवासनको क्षेत्रमा सुधार ल्याउन सहयोग पुर्याउन सक्छन्। तर के यो सम्झदारी केवल कागजमा मात्र सीमित हुने हो? के तीनै संस्थाले एकअर्कालाई सहयोग, सहकार्य र प्रशंसा गर्दै श्रम आप्रवासनको कामलाई उच्च स्तरमा पु¥याउने छन्?
हामी दरख अनलाइनमा यो सम्झदारीको सफलताको कामना गर्छौं। तर हामी यो पनि आग्रह गर्छौं कि तीनै संस्थाले आफ्नो कामलाई पारदर्शी बनाउनुपर्छ, जवाफदेही बन्नुपर्छ, र युवाहरूलाई प्रत्यक्ष लाभ पुग्ने कार्यक्रमहरू सञ्चालन गर्नुपर्छ।
निष्कर्ष: कर्म गर, फलको आशा नगर
श्रीमद्भागवत गीतामा कृष्णले भनेका छन्, “कर्म गर, फलको आशा नगर।” मन्त्री भण्डारी र सरकारले सीपयुक्त जनशक्ति तयार पार्ने, स्थानीय तहलाई सशक्त बनाउने, र आप्रवासन नीति कार्यान्वयन गर्ने दिशामा काम गरिरहेका छन्। यो प्रशंसनीय छ। तर उनीहरूले यो पनि याद राख्नुपर्छ कि सफलताको लागि निरन्तर प्रयास, इमान्दारिता र पारदर्शिता आवश्यक छ।
हामी दरख अनलाइनमा सधैँ जनताको आवाज बोल्ने छौँ। हामी सरकारलाई खबरदारी गर्ने छौँ, युवाहरूलाई प्रोत्साहन गर्ने छौँ, र देशलाई समृद्ध बनाउने दिशामा योगदान गर्ने छौँ। किनकि हामी विश्वास गर्छौं कि “जनता नै देशको भविष्य हुन्।”
दरख अनलाइन: सत्यको सारथी
हामी दरख अनलाइनमा सत्य र तथ्यमा आधारित समाचार सम्प्रेषण गर्छौं। हामी कुनै पनि राजनीतिक दल वा विचारधाराको पक्षमा छैनौँ। हाम्रो एकमात्र उद्देश्य भनेको जनतालाई सही सूचना दिनु हो, ताकि उनीहरूले आफ्नो भविष्यको बारेमा सही निर्णय लिन सकून्।