जब इन्द्रप्रस्थको सिंहासनमा बसेकाहरूले आफ्नो कर्तव्य बिर्सन्छन्, र भौतिक सुखको लालसामा लिप्त हुन्छन्, तब खेलको मैदानमा पसिना बगाउने योद्धाको पौरख ओझेलमा पर्छ। धर्मको मार्ग कमजोर हुँदै जान्छ, र अधर्मले समाजलाई गाँज्न थाल्छ। आज, त्यस्तै एउटा समय आएको छ जहाँ शासकहरूले खेलाडीहरूको त्याग र समर्पणलाई बिर्सिएका छन्, उनीहरूको संघर्षलाई बेवास्ता गरेका छन्, र उनीहरूलाई उचित सम्मान दिन चुकेका छन्। के यो आधुनिक युगको दुर्योधनको नयाँ रूप हो, जसले खेल र खेलाडीलाई केवल भोटको साधन ठान्छ?
भुटानमा भएको १५औं दक्षिण एसियाली शारीरिक सुगठन प्रतियोगितामा पदक विजेता खेलाडीहरूलाई कार्यवाहक प्रधानमन्त्री प्रकाशमान सिंहले बधाई दिएको खबरले एउटा प्रश्न उब्जाएको छ: के यो बधाई पर्याप्त छ? के यो केवल औपचारिकता मात्र हो, वा खेलाडीहरूको अथक प्रयासको वास्तविक कदर हो?
खेलको मैदानमा पसिना, सरकारको बेवास्ता
भुटानको थिम्पुमा जेठ २८ देखि असार १ गतेसम्म भएको १५औं दक्षिण एसियाली शारीरिक सुगठन प्रतियोगितामा नेपालले १ स्वर्ण र ३ रजत पदक जित्यो। उर्मिला श्रेष्ठले महिला एथलेटिक फिजिक समूहमा स्वर्ण पदक जितिन्, भने शिला ठकुरीले रजत पदक हात पारिन्। पुरुष ५५ केजी तौल समूहमा शरद सुवाल र स्पोर्ट्स फिजिक १७५ मुनिको समूहमा अवतार श्रेष्ठले रजत पदक जिते।
तर, यो सफलताको कथामा एउटा तितो यथार्थ लुकेको छ। खेलाडीहरूले देशको लागि पदक जिते, तर उनीहरूलाई उचित सम्मान र प्रोत्साहन दिन सरकारले कन्जुस्याइँ गरेको छ। कार्यवाहक प्रधानमन्त्रीले बधाई दिए, तर के यो बधाई उनीहरूको संघर्षको तुलनामा पर्याप्त छ? के सरकारले उनीहरूलाई आर्थिक सहयोग, प्रशिक्षण सुविधा, र भविष्यको लागि योजना प्रदान गरेको छ?
दरख अनलाइनको दृष्टिकोण: खेलाडीको सम्मान, देशको भविष्य
हामी दरख अनलाइनमा विश्वास गर्छौं कि खेलाडीहरू देशको गहना हुन्। उनीहरूले आफ्नो पसिना र रगत बगाएर देशको नाम उच्च राख्छन्। उनीहरूलाई सम्मान गर्नु, उनीहरूलाई प्रोत्साहन दिनु, र उनीहरूको भविष्यको लागि योजना बनाउनु सरकारको कर्तव्य हो।
हामी यो पनि विश्वास गर्छौं कि खेलकुदले युवाहरूलाई सही मार्गमा डोर्याउँछ। यसले उनीहरूलाई अनुशासित, मेहनती, र टीमवर्कको महत्त्व सिकाउँछ। खेलकुदले समाजलाई स्वस्थ र समृद्ध बनाउँछ।
के भन्छन् खेलाडीहरू?
हामीले केही खेलाडीहरूसँग कुरा गर्यौं र उनीहरूले आफ्नो अनुभव सुनाए। उनीहरूले सरकारको बेवास्ता र खेलकुद क्षेत्रमा व्याप्त भ्रष्टाचारको बारेमा गुनासो गरे। उनीहरूले भने कि उनीहरूलाई प्रशिक्षणको लागि पर्याप्त सुविधा छैन, र उनीहरूले आफ्नो खर्च आफैं जुटाउनुपर्छ।
“हामीले देशको लागि पदक जित्यौं, तर सरकारले हामीलाई वास्ता गर्दैन,” एक खेलाडीले भने। “हामीलाई प्रशिक्षणको लागि राम्रो सुविधा चाहिन्छ, आर्थिक सहयोग चाहिन्छ, र भविष्यको लागि योजना चाहिन्छ।”
अर्का खेलाडीले भने, “खेलकुद क्षेत्रमा धेरै भ्रष्टाचार छ। पैसा खेलाडीसम्म पुग्दैन, तर नेता र कर्मचारीको खल्तीमा जान्छ।”
राजनीतिक भाषण र वास्तविकता
कार्यवाहक प्रधानमन्त्री प्रकाशमान सिंहले खेलाडीहरूलाई बधाई दिँदै उनीहरूको प्रशंसा गरे। तर, के यो प्रशंसा केवल राजनीतिक भाषण मात्र हो? के उनी वास्तवमै खेलाडीहरूको लागि केही गर्न चाहन्छन्?
हामीले उनीसँग यस विषयमा कुरा गर्न खोज्यौं, तर उनी उपलब्ध भएनन्। हामीले उनको सचिवालयलाई प्रश्न पठायौं, तर अहिलेसम्म कुनै जवाफ आएको छैन।
हामी के गर्न सक्छौं?
यो समस्याको समाधान कसरी गर्ने? हामी के गर्न सक्छौं?
- सरकारलाई दबाब दिनुहोस्: हामीले सरकारलाई खेलाडीहरूको लागि उचित सुविधा प्रदान गर्न, आर्थिक सहयोग गर्न, र भ्रष्टाचार रोक्न दबाब दिनुपर्छ।
- खेलाडीहरूलाई समर्थन गर्नुहोस्: हामीले खेलाडीहरूलाई आर्थिक र नैतिक समर्थन गर्नुपर्छ। उनीहरूलाई प्रायोजन गर्नुहोस्, उनीहरूको खेल हेर्न जानुहोस्, र उनीहरूको बारेमा सकारात्मक कुरा गर्नुहोस्।
- खेलकुदको महत्त्व बुझ्नुहोस्: हामीले खेलकुदको महत्त्व बुझ्नुपर्छ र यसलाई आफ्नो जीवनको अभिन्न अंग बनाउनुपर्छ।
निष्कर्ष: धर्मको पुनर्स्थापना
जब धर्म कमजोर हुन्छ, तब समाजमा अधर्म बढ्छ। हामीले धर्मको पुनर्स्थापना गर्नुपर्छ। हामीले खेलाडीहरूको सम्मान गर्नुपर्छ, उनीहरूलाई प्रोत्साहन दिनुपर्छ, र उनीहरूको भविष्यको लागि योजना बनाउनुपर्छ।
यो हाम्रो कर्तव्य हो, हाम्रो जिम्मेवारी हो।
तालिका: पदक विजेता खेलाडीहरू
| नाम | खेल | पदक |
|---|---|---|
| उर्मिला श्रेष्ठ | महिला एथलेटिक फिजिक समूह | स्वर्ण |
| शिला ठकुरी | महिला एथलेटिक फिजिक समूह | रजत |
| शरद सुवाल | पुरुष ५५ केजी तौल समूह | रजत |
| अवतार श्रेष्ठ | स्पोर्ट्स फिजिक १७५ मुनि | रजत |
| प्रनिश श्रेष्ठ | स्पोर्ट्स फिजिक १७५ माथि | पाँचौं |
यो केवल एउटा खेलको कथा मात्र होइन, यो हाम्रो समाजको दर्पण हो। हामीले कस्तो समाज निर्माण गर्न चाहन्छौं? के हामी यस्तो समाज निर्माण गर्न चाहन्छौं जहाँ खेलाडीहरूलाई बेवास्ता गरिन्छ, वा यस्तो समाज जहाँ उनीहरूलाई सम्मान गरिन्छ र उनीहरूको भविष्य सुरक्षित हुन्छ?
