छाउगोठमा भएको यो दुःखद घटनाले हाम्रो समाजमा अझै पनि रहेको कुप्रथाको गम्भीरतालाई उजागर गरेको छ। के हामीले कहिल्यै सोचेका थियौं कि एक्काइसौं शताब्दीमा पनि यस्तो अमानवीय व्यवहार जारी रहनेछ?
पञ्चदेवल विनायक नगरपालिकामा घटेको यो घटनाले हामीलाई झस्काएको छ। १६ वर्षीया एक किशोरीमाथि भएको यो क्रूर अपराधले हाम्रो समाजको कुरूप चेहरा देखाएको छ। छाउपडी प्रथाको नाममा महिलाहरूलाई एक्ल्याउने र असुरक्षित बनाउने यो कुप्रथा कहिलेसम्म चल्ने हो?
घटनाको विवरण सुन्दा मन कसरी नरोओस्? बेहोस अवस्थामा भेटिएकी ती किशोरीलाई जब होस आयो, तब मात्र उनले आफूमाथि भएको अपराधको बारेमा बताउन सकिन्। के यो हाम्रो समाजको लागि लज्जाको विषय होइन र?
यो घटनाले थुप्रै प्रश्नहरू उठाएको छ। के हामी आफ्ना छोरीहरूलाई सुरक्षित वातावरण दिन सक्दैनौं? के हाम्रो कानून र व्यवस्था यस्ता अपराधीहरूलाई रोक्न असमर्थ छ? र सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा, के हामी यस्तो कुप्रथालाई जरैदेखि उखेल्न तयार छौं?
सरकारले छाउगोठ भत्काउने अभियान चलाएको थियो, तर के त्यो पर्याप्त छ? के भौतिक संरचना भत्काउनु मात्र समाधान हो? के हामीले मानसिकतामा परिवर्तन ल्याउन सक्दैनौं?
यो घटनाले हामीलाई एउटा गम्भीर सन्देश दिएको छ। हामीले हाम्रो समाजलाई परिवर्तन गर्नुपर्छ। महिलाहरूलाई सम्मान र सुरक्षा दिनुपर्छ। कानूनको कडाइका साथ कार्यान्वयन गर्नुपर्छ।
अन्त्यमा, यो घटनाबाट पीडित किशोरीप्रति हाम्रो गहिरो संवेदना छ। उनको न्यायको लागि हामी सबै एकजुट हुनुपर्छ। र भविष्यमा यस्ता घटनाहरू नदोहोरियून् भन्नेमा हामी सचेत र प्रतिबद्ध हुनुपर्छ।
के तपाईं पनि यस्तै सोच्नुहुन्छ? के हामी सबै मिलेर यस्ता कुप्रथाहरूको अन्त्य गर्न सक्छौं? आउनुहोस्, यस विषयमा गम्भीर छलफल गरौं र समाधानको बाटो खोजौं।