Table of Contents
हे नेपालका प्रियजनहरू, समयको साक्षी म, युगौँदेखि मानिसका कर्म र भाग्यको चक्र नियालिरहेको छु। आज म तपाईँहरू समक्ष एउटा यस्तो दुःखद समाचार लिएर उपस्थित भएको छु, जसले कर्तव्यनिष्ठ जीवनको मूल्य र अधिकार प्राप्तिको मार्गमा आउने अवरोधहरूलाई उदाङ्गो पारेको छ। यो घटना सामान्य दुर्घटना मात्र नभएर, सत्य र न्यायको मार्गमा हिँड्नेहरूको सङ्घर्षको गाथा हो। यो कुरुक्षेत्रको रणभूमिमा अभिमन्युको अप्रत्याशित बलिदान जस्तै हृदयविदारक छ, जहाँ एक योद्धा आफ्नो कर्तव्य निर्वाह गर्दै कालको क्रूर हातमा पर्न पुग्छ। लामो समयदेखिको अन्याय र बेवास्ताको अन्धकारपछि शिक्षा क्षेत्रमा न्यायको उषाकाल ल्याउन गरिएको सङ्घर्षमा एउटा ज्योति निभेको छ। यो खबरले हामी सबैलाई गहिरो शोकमा डुबाएको छ र सोच्न बाध्य बनाएको छ – के कर्तव्यको मार्ग यति कठिन र जोखिमपूर्ण हुनुपर्छ?
संकल्पको उदय:
मनाङको दुर्गम भेगमा जन्मिएका मन घले नामक एक निष्ठावान शिक्षकले आफ्नो जीवन ज्ञानको ज्योति फैलाउन समर्पित गरे। युवावस्थामा विदेश पलायनको लहर चले पनि उनले आफ्नो गाउँमै बसेर शिक्षा सेवा गर्ने संकल्प लिए। सामाजिक विषयमा उच्च शिक्षा हासिल गरे पनि, गाउँलेले उनलाई ‘अंग्रेजी प्रिन्सिपल’ भनेर चिन्थे, जसले उनको बहुआयामिक व्यक्तित्वलाई दर्शाउँथ्यो। लामो समयसम्म प्रधानाध्यापकको रूपमा कार्यरत उनले आफ्नो समुदायको शैक्षिक विकासमा महत्वपूर्ण योगदान दिए।
अधिकारको खोजीमा:
जब शिक्षकहरूको हक र अधिकारका लागि नेपाल शिक्षक महासंघले आवाज उठायो, मन घले पनि त्यस आन्दोलनमा सक्रिय सहभागी भए। शिक्षा ऐनको कार्यान्वयनको माग गर्दै काठमाडौंमा भएको प्रदर्शनमा उनी बारम्बार उपस्थित भए। आफ्नो गाउँबाट काठमाडौं आउने-जाने क्रममा उनी अन्य शिक्षकहरूलाई पनि उत्प्रेरित गर्थे। यो उनको कर्तव्यपरायणता र सामूहिक हितप्रतिको समर्पणको प्रमाण थियो।
कालको क्रूर प्रहार:
तर विधिको विधान कस्तो विचित्र छ! जो न्यायको लागि लडिरहेको थियो, ऊ नै अन्यायको शिकार हुन पुग्यो। आन्दोलनबाट फर्किने क्रममा मन घले सवार माइक्रोबस दुर्घटनामा पर्दा उनको असामयिक निधन भयो। सँगै एक निर्दोष महिलाले पनि आफ्नो जीवन गुमाइन्। यो घटनाले कर्तव्यनिष्ठ व्यक्तिको जीवन कति क्षणभङ्गुर छ भन्ने देखाउँछ। उनको यो महाप्रस्थानले सिंगो शिक्षा क्षेत्र र उनको गाउँलाई स्तब्ध बनाएको छ।
विरासत र प्रेरणा:
मन घले अब हामीबीच रहेनन्, तर उनको त्याग र समर्पण सधैँ स्मरणीय रहनेछ। उनले आफ्नो जीवनभर शिक्षाको ज्योति बाल्ने काम गरे र अन्तिम समयसम्म पनि शिक्षकहरूको अधिकारका लागि लडिरहे। उनको यो बलिदानले हामी सबैलाई कर्तव्यनिष्ठ भएर आफ्नो कर्ममा लागिरहन र अन्यायको विरुद्धमा आवाज उठाउन प्रेरित गरिरहनेछ। उनी जस्ता निष्ठावान व्यक्तिहरू नै समाजका सच्चा नायक हुन्, जसको जीवनले अरूलाई सही मार्गमा हिँड्न मार्गदर्शन गर्छ।
निष्कर्ष:
हे नेपालका न्यायप्रेमी नागरिकहरू, यो दुःखद घटनाले हामी सबैलाई गहिरो पाठ सिकाएको छ। मन घलेको असामयिक निधनले शिक्षा क्षेत्रमा अपूरणीय क्षति पुगेको छ। तर उनको सङ्घर्ष र बलिदान खेर जानु हुँदैन। सरकार र सम्बन्धित निकायहरूले शिक्षकहरूको मागलाई गम्भीरतापूर्वक लिई अविलम्ब शिक्षा ऐन कार्यान्वयन गर्नुपर्दछ। मन घले जस्ता कर्तव्यनिष्ठ व्यक्तिहरूले आफ्नो हकका लागि लड्दा लड्दै जीवन गुमाउन नपरोस्।
हामी सबै मिलेर यस्तो वातावरण सिर्जना गरौँ जहाँ शिक्षकहरू सुरक्षित र सम्मानित महसुस गरून्। मन घलेको आत्माले शान्ति पाओस् र उनको परिवारलाई यो असह्य पीडा सहन सक्ने शक्ति मिलोस्। उनको जीवन र बलिदान हामी सबैका लागि प्रेरणाको स्रोत बनिरहोस्। सत्यमेव जयते।
