धेरैजसोले त सोध्न थालिसके होलान्। सुर्खेतको वीरेन्द्रनगरमा गणेशचोकदेखि भैरवस्थान हुँदै ढोदेखाली जाने यो सडकको हालत देख्दा म पनि सोचेको थिएँ। दुइ वर्षको कुरा हो, त्यतिबेलादेखि विद्यार्थीहरुले सडकको खाल्डाखुल्डीको कारण प्रदर्शन गरिरहेका छन्। हरेस खाइसके होलान्, साँचो भन्नुपर्दा।
के यो समस्या सधैँको लागि हो त? विद्यार्थीहरुले हरेक दिन विद्यालय जान सवारी साधनले लुगामा माटो छ्याप्दा र दुर्घटनामा पर्ने डरले विरोधमा उत्रिएका छन्। एकछिन त सोच्नुस्, एकजना विद्यार्थी नारायण नेपालले भनेका छन्, “यो सडकमा हिँड्न सक्ने अवस्था छैन। यहाँबाट दैनिक आवतजावत गर्नुपर्छ भने प्रदेशिक अस्पताल जाने मुख्य बाटो पनि यही हो। यो हालतमा कसरी हिँड्नु?” यो सुन्दा तपाईंलाई पनि कस्तो लाग्छ? म त एकछिन गहिरिएर सोचें।
अनि यो समस्या दुई वर्ष पुरानो भए पनि अझै किन समाधान भएन? जन नमूना माध्यमिक विद्यालय र भैरव माविका विद्यार्थीहरूले त अहिले भैरव माविका अगाडिको दुईतर्फी सडक अवरुद्ध नै गरिसके। बिचरा विद्यार्थीहरु! आन्दोलन गर्छन्, जसरी पनि सुधार गराउने आशाले। तर के त्यो सुधारको कुरा साँचो होला? हाम्रै प्रदेशका मुख्यमन्त्रीको वडा पर्यो यो ठाउँ। अनि मेयर पनि सक्रिय नै छन्। तर, अझै अलपत्रै।
अर्की विद्यार्थी विपना खनालले त मुख्यमन्त्री कँडेल र मेयर मोहनमाया ढकाल आउनुपर्ने र लिखित सहमति दिनुपर्ने माग गरिन्। अरे, एकदम सही कुरा हैन र? अहिलेसम्म समस्या समाधान भएन भने के विद्यार्थीको आवाज कति सुनेको होला सरकार?
अझ चाखलाग्दो कुरा त के भने, मेयर आफैं काठमाडौँमा छन् रे। अब काठमाडौँबाट त सडक ठीक गर्न सकिन्न, हैन त? उनले भनेका छन्, “वर्षा सकिएपछि तत्काल सडक मर्मत गरिन्छ।” यो कति विश्वसनीय छ? तपाईंलाई थाहा होला। म त अलि द्विविधामा छु। एकातिर विद्यार्थीको आन्दोलन, अर्कोतिर मेयर र मुख्यमन्त्रीको ढिला-ढालो। यो बिचमा माटो छ्यापिएका विद्यार्थी।
एउटा कुरा तपाईंले पनि सोच्नुभयो होला– हामीकहाँ विकासको काम सधैँ ‘भोलि’मा धकेलिन्छ। तर, भोलि कहिले आउँछ? यहाँ, विद्यार्थीहरु सडकमा आन्दोलन गरिरहनेछन्, अनि सरकारले कहिले सुन्छ भन्ने कुरामा हामी सबै कुरिरहनेछौं। हेरौं, यो पटक कति चाँडो यो समस्या समाधान हुन्छ।